Višegrad je grad i središte istoimene opštine u istočnom dijelu Bosne i Hercegovine, na rijeci Drini. Grad broji oko 6.000 stanovnika, a opština oko 23.200 stanovnika. Nalazi se u prostranoj kotlini rijeke Drine, na brežuljkastim padinama koje se blago uzdižu u planine visoke preko 1000 metara. Višegradska kotlina je jedna od rijetkih proširenja u toku rijeke Drine koji se sastoji djelimično od visokih klisura i planina. Na mjestu gdje se planine koje čine uski i duboki kanjon Drine razdvajaju u prostranu kotlinu, stoji kameni 500 godina star most sa 11 lukova širokog raspona, poznatijeg svima kao “na Drini ćuprija”.Višegrad je geografski centar nekoliko destinacija u krugu od 100 km. Sarajevo, Foča i Bajina bašta za rafting, Skijališta Jahorina, Tara, Zlatibor,
Mokra gora (Drvengrad i Šarganska osmica – uskotračna pruga).

Pored knjige nobelovca Ive Andrića (Na Drini ćuprija) Višegrad je proslavila i poznata narodna pjesma (Višegrade grade).U skorije vrijeme je glavna turistička atrakcija Andrić grad (Kamen grad).

Višegradska ćuprija na Drini je zadužbina velikog vezira Mehmed-paše Sokolovića (tur. Sokollu Mehmet Paşa, 1505. ili 1506-1579). Most je izgrađen u periodu od 1571. do 1577. godine, a gradio ga je tada najčuveniji turski arhitekta Kodža Mimar Sinan. Izgrađen je u istočnjačkom stilu i predstavlja remek dijelo tadašnjeg graditeljstva.

Ima 11 lukova sa blagim usponom prema sredini i silaznom rampom na lijevoj obali. Iznad lukova čitavom dužinom mosta proteže se profilisani vijenac iznad koga je ograda mosta. Ukupna dužina iznosi 179,5 m, visina nad normalnim vodostajem rijeke 15,40 m a širina mosta 6,30 metara. Iznad šestog stuba nalaze se sa obe strane proširenja. Na sredini mosta je izgrađena sofa која је predviđena za odmor prolaznika, a preko puta sofe je ugrađen kameni portal.

Most je jedan od najznačajnijih nacionalnih spomenika Bosne i Hercegovine, a u julu 2007. godine upisan je u UNESCO listu svjetske kulturne baštine.

Andrićgrad je turistički, kulturni, administrativni i edukativni kompleks smješten na poluostrvu između rijeka Drine i Rzava, na nekih 300 metara od višegradske ćuprije.

Andrićgrad je nastao kao ideja prof. Kusturice o kamenom srednjovjekovnom gradu inspirisanog djelima i likovima nobelovca Ive Andrića. To je ustvari vizija kako je Višegrad mogao izgledati da ga nisu zaobišli renesansa i ostali istorijski periodi. U arhitektonskom pogledu sam grad je mješavina različitih epoha i stilova koji su je smjenjivali kroz istoriju ovog područija: vizantijski stil, otomanski period, renesansa, klasicizam.

Tokom šetnje kroz glavnu ulicu-korzo posjetioci će moći da se vrate u prošlost: „ona praktično spaja dva perioda – fragmente renesanse sa otomanskim periodom i Vizantijom. Na ulazu se karavan saraj susreće sa bizantskim dvorom, a u nastavku će biti ono što je mogla da izgradi Austrija, a nije, kao što i otomanska imperija nije izgradila ono što je trebala da izgradi. Na kraju, prema glavnom trgu, koji je neka vrsta klasicizma, koji je trebao nastati za vreme kraljevine između dva svetska rata, razvijaće se ulica sa delovima renesanse, koje je mogla napraviti Austrija“ Prof. Emir Kusturica.

Višegradska Banja nalazi se 5 km sjeverno od Višegrada. Smještena je u gustoj borovoj šumi na nadmorskoj visini od 414 m. Zbog svoje nadmorske visine i prirodnog okruženja ima i karakteristike vazdušne banje. Termalne vode Višegradske banje imaju karakteristike radioaktivne karbonatne homeoterme, temperature 34ºs.

Osnovna ljekovita svojstva potiču od njene radioaktivnisti , čiji je nosilac radon i njegovi produkti raspadanja. Po radioaktivnosti Višegradska banja je na prvom mjestu u Bosni i Hercegovini , a na drugom mjestu u bivšoj Jugoslaviji. Stepen radijacije je terapijski optimalan, bez mogućnosti kumulacije i eventualnih neželjenih efekata. Radon smanjuje bol, podiže opštu otpornost organizma, povoljno djeluje na neke endokrine žlijezde, respiratorne i alergijske bolesti. Vode Višegradske banje koriste se za prevenciju i liječenje svih starosnih grupa.Voda se koristi za liječenje reumatskih bolesti, neuroloških stanja, ortopedskih bolesti i deformiteta, ginekoloških oboljenja, oboljenja disajnih puteva, gerijatrijskih oboljenja.

Višegradska banja ima dvije glavne zgrade. Nova banja jeste rehabilitacioni centar s bazenom otvorenim za javnost, a u sklopu stare banje je tursko kupatilo (hamam) takođe otvoreno za javnost i restoran sa terasom okruženom borovom šumom. Ako ste u posjeti Višegradu tokom ljeta, kada je restoran otvoren, toplo preporučujemo da posjetite ovo mjesto. Takođe, crkva Svetog Jovana se nalazi u neposrednoj blizini na proplanaku i to je vrlo mirno mjesto veoma pogodno za piknik ili dan u prirodi.

Nakon obilaska Višegrada i njegovih znamenitosti najbolji turistički doživljaj imaćete ukoliko se odlučite na izlet-Krstarenje rijekom Drinom, s nekim od turističkih plovila u Višegradu.

Nizvodno od Višegrada nalazi se kanjon rijeke Drine, drugi po veličini riječni kanjon u Evropi. U prošlosti Drina je bila poznata kao divlja i opasna rijeka, a zahvaljujući izgradnji hidroelaktrane Bajina Bašta danas je ovaj dio Drine pretvoren u vještačko jezero dužine 54 km.

Individualni turisti mogu se priključiti grupi, a postoji i mogućnost unajmljivanja manjih čamaca za grupe do 10 osoba. Ukoliko želite kraći izlet brodom na rijeci Drini, imate mogućnost zakupa turističkog broda za vožnju brodom za turističke grupe do 40 osoba u trajanju od 60 minuta. Grupe od 2 do 10 osoba mogu ugovoriti vožnju manjim plovilima. Vožnja obuhvata obilazak čuvene višegradske ćuprije sa vode i vožnju par kilometara nizvodno od Višegrada. Za krstarenje rijekom Drinom za sada postoji nekoliko standardnih ponuda, a uz dogovor moguće je njihovo modifikovanje i prilagođavanje željama turističke grupe.

Manastir Dobrun, u izvorima poznat kao Kruševo, nalazi se u živopisnom planinskom kraju na putu Višegrad–Užice, 12 km od Višegrada u klisuri rijeke Rzav.

Posvećen je Blagoveštenju a podigli su ga župan Pribil i njegovi sinovi Stefan i Petar 1343. godine. Petar je, 1383. godine, kao monah Jovan, sazidao i živopisao pripratu. Već 1393. godine, kada su Turci prvi put provalili u Bosnu, manastir je stradao. Obnovili su ga despot Stefan Lazarević i kneginja Milica. Negdje na granici 18 i 19 vijeka manastir je opustjeo. O nastanku i ranijoj istoriji manastira nema pouzdanih podataka. Zna se da je jedno vrijeme bio sjedište mitropolije.